Baanstatus

Status Opmerkingen
Baan
Qualifying
Handicarts Minimaal 15 meter afstand houden van waterkanten!
Trolleys Op hole 9 linkerzijde fairway aanhouden!
Zomergreens
Drivingrange
- Van 1 maart t/m 1 april tot 09:00u draagtassen verplicht, na 09:00u zie baanstatus.
- Tee winterpositie.
- Pitchmarks herstellen!
Laatst aangepast op: 17-03-24 07:05

Agenda

Clubhistorie

Korte geschiedenis van de Keppelse Golfclub

De geschiedenis van wat wij nu kennen als de ‘Keppelse Golfclub’ begint op 23 januari 1926, als de club officieel wordt opgericht. Er bestonden ten tijde van de oprichting van onze club nog maar zeven andere golfclubs in Nederland, zodat de club in leeftijd de achtste in ons land is. De eerste vijfentwintig jaar van haar bestaan heette de club echter ‘Golfclub Enghuizen’, omdat er in eerste instantie gespeeld werd op een terrein achter het (nu verdwenen) kasteel Enghuizen in Hummelo. In 1951 is de naam veranderd in ‘Keppelse’, omdat er al sinds 1931 gespeeld werd op grond van het kasteel Keppel en de verhuurster, barones Van Pallandt van Keppel, dat graag in de naam van de club terug wilde zien.

Die officiële oprichtingsdatum is overigens pas een jaar of dertig bekend. Volgens overlevering is de vroeger gebruikte oprichtingsdatum  – 15 september 1926 –  indertijd op zeer praktische gronden gekozen.

Oprichting

In januari 1926 werd er door zeven notabelen een circulaire rondgezonden, waarin belangstelling gepeild werd voor een golfclub in de Achterhoek. Tot de initiatiefnemers behoorden mr. J.P. Coops (1875-1957), indertijd president-directeur van de GTW, en de zeer sportieve R. J. C. (Rein) baron van Pallandt van Keppel (1888-1938), sinds 1924 bewoner van het kasteel te Keppel. De reactie was dermate positief dat er nog diezelfde maand inderdaad een golfclub opgericht werd, onder de naam ‘Golfclub Enghuizen’. Eerste voorzitter werd mevrouw M.C. gravin van Rechteren Limpurg, geboren baronesse Van Heeckeren van Enghuizen, hetgeen in die tijd in Nederland vrijwel zeker een unicum betekende. Het feit dat men op haar gronden de eerste golfbaan zou aanleggen zal aan die eervolle benoeming niet vreemd zijn geweest. Mr. Coops werd secretaris en ook dr. J.H. van Heek (van Huis Bergh te ’s Heerenbergh) werd bestuurslid. Er werd al snel een baantje aangelegd vlak achter de Oranjerie van het kasteel Enghuizen, ontworpen door de toen zeer bekende golfer Gerry del Court van Krimpen, zwager van Rein van Pallandt.

Korte tijd later werden de eerste wedstrijden georganiseerd, waarvoor mevrouw Van Pallandt de eerste beker ter beschikking stelde. Het spelen op dat terrein leverde echter de nodige moeilijkheden op, daar het eigenlijk gewone weilanden waren, waarop ook koeien graasden, terwijl de greens door prikkeldraad afgezet waren. Voor het geven van les kwam van tijd tot tijd de pro van de Domburgse, de Engelsman John Hill, naar Hummelo.

In 1931 kon verhuisd worden naar een terrein aan de Oude Zutphenseweg, dat nu nog deel van de baan uitmaakt. Daar liggen nu hole 15 en voorts gedeelten van de holes 14  en 16 (tot de bocht). Op het terrein werden door de heren Coops en Westerbeek van Eerten negen tees met zes of zeven holes aangelegd. Daardoor waren er maar liefst dertig kruisingen in de baan. Het verbaast dan ook niet dat de baan in een Australisch golfblad “the most dangerous course in the world” werd genoemd. Erg was dit allemaal niet, daar het aantal leden in 1936 nog maar 33 bedroeg.

Er kwam ook een ‘aardig, eenvoudig clubhuis’, onder de kastanjebomen, daar waar nu nog het oude, buiten gebruik gestelde clubhuis staat. Het onderhoud van de baan werd voornamelijk in eigen beheer uitgevoerd. Regelmatig werden er wedstrijden gehouden. In die eerste periode werd Willem Tenkink elf maal clubkampioen.

Een moeilijke periode (tot ca. 1968)

De vijftiger en zestiger jaren zijn voor de Keppelse Golfclub heel moeilijk geweest. Met een zeer beperkt aantal leden, een knutselbaantje, heel weinig geld en veel zelfwerkzaamheid en inventiviteit werd de club overeind gehouden. Vooral de jaren 1955-1968 moeten in dat opzicht lastig geweest zijn; meerdere malen is het voortbestaan van de club in gevaar geweest. Hoofdpersonen in die tijd waren: ir. H(arry) Ernst Deleth als voorzitter en mr. K(arel) L.F. Kerssemakers (notaris te Didam) als secretaris. Mevrouw Ernst Deleth fungeerde vanaf 1956 als penningmeester. Tekenend is de zinsnede waarmee jaarverslagen uit die periode nog al eens eindigen: “Het belangrijkste feit van het jaar was dat de K.G.C. bleef voortbestaan”.

Het ledenaantal bleef al die jaren beperkt tot ongeveer twintig, die overigens wel regelmatig wedstrijden speelden. De contributie bedroeg in 1959 ƒ 100,– en voor een echtpaar ƒ 150,–, exclusief de bijdrage aan de nationale golforganisatie. Junioren betaalden een tientje. De betaling diende contant tijdens de ledenvergadering te geschieden. Vanaf 1966 komt de ommekeer: dan wordt een stuk land bijgehuurd (bij het “Berkenlaantje”), waarop drie holes aangelegd werden, in de huidige routing de nummers 11, 12 en 8.

Groei ledental

Deze uitbreiding kon alleen gerealiseerd worden door een forse financiële injectie van de leden: de contributie werd in 1967 verdubbeld, van ƒ 100,– naar ƒ 200,–. Om meer leden te krijgen werd zelfs een heuse circulaire opgesteld en onder vrienden en bekenden verspreid. Aangegeven werd dat ‘daarmee het besloten karakter van de club beëindigd werd’. Mede door die actie kwam het ledenaantal in de lift; in 1968 is er sprake van 50 spelende en 10 theeleden en in 1969 waren er 78 leden, in 1970, 1978 en 1980 bedroeg het ledental resp. 87, 133 en 157.

In 1966 is er ook weer sprake van een pro (Cees Cramer), die normaliter bij de ‘Twentsche’  les gaf, maar één keer per week met de bus naar de Keppelse kwam. Het onderhoud van de baan werd nog steeds in eigen beheer uitgevoerd, maar er kwamen – voor het eerst – eigen maaimachines. In 1976 wordt gemeld: ‘De club kent geen mensen in loondienst. De greenkeeping wordt verzorgd door de heer J. Eschauzier die – af en toe geassisteerd door de heren Weenink, Smeitink en Sierboom – 60 uur in de maand bezig is op de maaier enz.’ ‘Eigen’ baanpersoneel zou pas in 1979 zijn intrede doen.

Verdere uitbreiding, tot aan achttien holes toe

De noodzaak tot verbetering en uitbreiding van de baan deed zich ook meer en meer  gevoelen, daar er steeds meer golfbanen in de omgeving kwamen (de Edese Golfclub dateert van 1978, Winterswijk is van 1986 en de Lochemse uit 1987). Na een hele hoop gedoe kon in 1985 door de verwerving van extra gronden in de buurt van de huidige greenkeepersloods een verdere uitbreiding gerealiseerd worden, waardoor het oude gedeelte (bij het voormalige clubhuis) en de drie holes bij het ‘Berkenlaantje’ beter op elkaar werden aangesloten. In 1991/2 werd de baan nog verder verbeterd door de verlenging van hole 17 (waardoor die par 4 meer dan 400 m lang werd) en de aanleg van nieuwe greens (van de holes 13, 16 en 17). Door die laatste aanpassing kreeg de baan de lengte en de uitstraling zoals we die tot de meeste recente uitbreiding kenden: een volwaardige 9 holesbaan met A-status.

De verzorging van de baan werd steeds verder geprofessionaliseerd, het ledental ging in die jaren steeds verder omhoog, mede doordat de club zijn besloten karakter liet varen, ten gevolge van de steeds verder toenemende belangstelling voor de golfsport. Het aantal leden verdubbelde tussen 1980 en 1995: het ging van 157 naar 313. Tijdens het lustrum van 2001 (het 75-jarig bestaan) telde de club 356 leden, een aantal dat voor een 9 holesbaan gebruikelijk was. Nu (2021) ligt dat aantal op omstreeks 620, en enige tientallen jeugdleden.

De groei is mede te danken aan een ontwikkeling die kort na het 75-jarig bestaan in 2001 begon: de plannen om naar 18 holes te gaan. Begunstigd door het feit dat een boer zijn bedrijf beëindigde én de goede contacten met de grondeigenaar werden plannen voor de uitbreiding ontwikkeld. De uitwerking had de nodige voeten in aarde, en liep niet altijd van een leien dakje. De leden konden zich meerdere malen uitspreken over de plannen – met als bijzonder feit dat de stemmen de eerste keer staakten – , maar in de laatste beslissende vergadering ging twee derde van de leden akkoord. Door bezwaren van enkele omwonenden duurde het tot de zomer van 2009 voordat de definitieve goedkeuring afkwam. Pas toen kon het ontwerp van de Belgische golfbaanarchitect Bruno Steensels daadwerkelijk aangelegd worden. Tijdens de viering van het dertiende lustrum in 2011 is de uitbreiding naar 18 holes feestelijk in gebruik genomen. Vermelding verdient dat de club de aanleg van deze uitbreiding met 9 holes geheel uit eigen middelen heeft betaald.

De uitbreiding van de baan en de toename van het aantal leden zorgden in die jaren voor een verdere professionalisering. In het bestuurlijke vlak door een duidelijker scheiding aan te brengen tussen de vereniging en de Stichting Golfsport Keppel, die het onroerend goed van de club bezit en de greenkeepers in dienst heeft. Op administratief niveau door de instelling van een secretariaat met een betaalde medewerkster. Het aantal greenkeepers werd uitgebreid en er kwam een tweede professional.

Een nieuw clubhuis en een nieuwe routing

Vanaf het begin van de hele uitbreidingsexercitie was duidelijk dat er een ander clubhuis zou moeten komen. Niet alleen lag het oude clubhuis nogal excentrisch ten opzichte van de baan, het gebouwtje had ook zijn beste tijd gehad. In het bestemmingsplan voor de uitbreiding was echter al de plaats voor het nieuwe clubhuis vastgelegd: op de plaats waar de boerderij van de voormalige pachter stond. Na een verbouwing kon het nieuwe clubhuis in maart 2016, het jaar waarin de club 90 jaar bestond, in gebruik genomen worden. Om die verbouwing te financieren – de begroting bedroeg ca. € 750.000 – werd een obligatielening onder de leden uitgeschreven, die bijna het benodigde bedrag opbracht. Dat laat de betrokkenheid van de leden bij hun club mooi zien. Een grote verandering was wel dat er nu een professionele cateraar de horecavoorziening ging regelen, zodat de bardienst door de leden zelf tot het verleden ging behoren. Zoals ook bij andere golfclubs bleek het behoud van een goede catering geen eenvoudige opgave.

Het clubhuis op die nieuwe plek bracht ook met zich mee dat de volgorde waarin de holes gespeeld werden veranderd moest worden, vooral ook met het oog op het feit dat er steeds vaker 9 holesrondes gespeeld werden. Het bleek lastig om een routing te vinden die aan alle verschillende wensen tegemoet kwam, met een heuse bestuurscrisis tot gevolg. Sinds het voorjaar van 2017 is er een routing in gebruik die in de praktijk goed voldoet. Daar hoort ook bij dat de club sinds de zomer van 2017 beschikt over een tassenloods, een up-to-date drivingrange en goede faciliteiten voor de beide golfpro’s.

Na 95 jaar is ‘het kleintje onder de Nederlandse golffamilie’ zoals de voorzitter van de Nederlandse Golf Federatie de Keppelse in 1976 betitelde, echt volwassen geworden. Op naar het eeuwfeest in 2026!

Frank Keverling Buisman

17 juni 2021


drivingrange met lesruimte

Archief  Erfgoedcentrum Achterhoek Liemers

7-4-2023

Print Friendly, PDF & Email